Oto przybytek Boga z ludźmi [Ap 21,3]

 

Parafia pw. Niepokalanego Serca NMP w Pustynach została erygowana w 1998 r. Ogłosił tę radosną nowinę Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik 28 czerwca tego roku podczas Mszy Świętej Konsekracyjnej nowo wybudowanej świątyni.

Dwudziestolecie powstania parafii oraz konsekracja kościoła są okazją do powstania tej publikacji.

Nasza Parafia należy do jednych z najmłodszych w archidiecezji przemyskiej. Wspólnotę tworzą mieszkańcy Pustyn, którzy należeli wcześniej do Parafii pw. św. Marcina w Krościenku Wyżnym, oraz społeczność Zalesia z Parafii pw. św. Małgorzaty w Targowiskach.

Tym wydawnictwem pragniemy uczcić pamięć wszystkich, którzy przyczynili się do powstania parafii, budowy świątyni i jej upiększenia, zagospodarowania placu kościelnego, a więc Księdza Prałata Jana Szpunara, proboszcza z Krościenka Wyżnego; naszego rodaka Księdza Infułata Stanisława Zygarowicza, wikariusza generalnego archidiecezji przemyskiej; naszych parafian oraz innych dobrodziejów i fundatorów z kraju i zagranicy służących swoją pracą i ofiarnością.

Kolejnym etapem było wzniesienie plebanii przez parafian wraz z pierwszym proboszczem Księdzem Stanisławem Misiakiem. Po starannym przygotowaniu został poświęcony nowy cmentarz parafialny.

Parafia to wspólnota ludzi wiary w aspekcie zbawczym, której sercem jest świątynia – dom Boga na ziemi. Kościół jest dla ludzi wierzących świętym miejscem, dlatego od podarowania działki przez Wandę Tomkowicz, wdowę po świętej pamięci Władysławie, i wbiciu pierwszej łopaty w ziemię wiosną 1994 r., aż do chwili obecnej wiele pracy i ofiary włożyli parafianie i dobroczyńcy w budowę, wystrój i estetykę świątyni wzniesionej według projektu inżyniera Fryderyka Liputa z Pustyn.

W kościele jednoczymy się z Bogiem, spotykamy się z Jezusem Chrystusem w Eucharystii, sakramentach świętych, nabożeństwach, adoracjach, czuwaniach, religijnych przedstawieniach czy w czasie misji i rekolekcji.

Historia Parafii Pustyny oraz budowy kościoła napisana przez Kazimierza Zygarowicza i Jana Omachela wraz z fotografiami Józefa Leśniaka, Grzegorza Podkula, Pawła Zygarowicza oraz innych autorów, potrafią nam ocalić od zapomnienia ludzi i podjęte dzieła. Podczas Mszy Świętej jubileuszowej 30 maja 2018 r. Ksiądz Arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski, sekretarz papieży: Jana Pawła II i Benedykta XVI, uroczyście wprowadzi relikwie pierwszego stopnia Świętego Jana Pawła II.

Dziękując Bogu za dar parafii i kościoła w Pustynach, nieustannie bądźmy świadkami Bożej miłości i nadziei w codziennym życiu.

Ksiądz Tadeusz Osiński
Proboszcz Parafii Pustyny
Pustyny, A.D. 2018

 

 

Historia Parafii Pustyny

 

28 czerwca 1998 r. Metropolita Przemyski ks. abp Józef Michalik dokonał konsekracji nowej świątyni w Pustynach.

Niniejsze opracowanie jest poświęcone historii budowy kościoła i 20 lat istnienia pustyńskiej parafii.

Nazwy „Pustyny” nie ma w żadnych aktach lokacyjnych, jednak pojawia się jako krótka wzmianka w monografii ks. dr. Michała Pelczara i dr. Antoniego Lorensa zatytułowanej „Sześćset lat doli i niedoli Krościenka Wyżnego i Iskrzyni 1350–1950”.

W rozdziale I, przy opisie położenia Krościenka Wyżnego, autorzy stwierdzają: „Krościenko Wyżne graniczy od północy z Korczyną i Kombornią, od południa z Targowiskami i Łężanami, od zachodu z Krościenkiem Niżnym (obecnie dzielnica Krosna). Do Krościenka należą dwa przysiółki: jeden Pustyny na pograniczu Targowisk i Łężan, drugi Zagórze na pograniczu Korczyny”. Jeszcze na początku lat 50. XX w. Pustyny były niewiele znaczącym przysiółkiem Krościenka Wyżnego.

Początki osadnictwa w Pustynach sięgają II połowy XVIII w. Pierwszymi mieszkańcami tego przysiółku byli prawdopodobnie potomkowie niemieckich osadników z Krościenka Wyżnego, chociaż znajdziemy wśród nich nazwiska słowiańskie. Z ustnych przekazów wynika, że pierwszym mieszkańcem Pustyn był Zygarowicz, który przybył w te strony z Kresów Wschodnich i mieszkał na tzw. Zapolu (dzisiaj jest tam dom Brzanów). Do dzisiaj to nazwisko nosi 47 mieszkańców Pustyn i wyprzedza je tylko nazwisko Pelczar z 53 nazwiskami.

Z biegiem lat przybywało domów i mieszkańców, ale większość zagród budowano na południe od „cesarskiego gościńca”. Dzisiaj jest to droga krajowa nr 19, biegnąca z Rzeszowa do Barwinka. Od strony północnej było zaledwie kilka domów, a mieszkających tam nazywano „zza gościńca”.

W okresie zaborów i po I wojnie światowej wielu mieszkańców Pustyn wyjechało do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. W czasie I wojny światowej nasi rodacy walczyli w armii austriackiej na froncie włoskim i rosyjskim. Wielu z nich poległo na obcej ziemi, a ci, którzy przeżyli, pod koniec wojny zdezerterowali i wrócili do domów.

II wojna światowa także nie oszczędziła pustyniaków, którzy walczyli w kampanii wrześniowej, a później na różnych frontach na wschodzie i zachodzie Europy. Stanisław Kielar, s. Franciszka i Tomasz Omachel, s. Jana, przeżyli bitwę pod Monte Casino.

Po II wojnie światowej Pustyny rozrosły się mimo biedy, wybudowano wiele domów i wzrosła liczba mieszkańców do kilkuset. Rozwój miasta Krosna, jako ważnego ośrodka przemysłowego na Podkarpaciu, przyczynił się do rozkwitu całego regionu, w tym także Pustyn. Każdy mógł znaleźć pracę, zarobić i realizować własne marzenia, a wielu w tym okresie marzyło o budowie własnego domu. Domy budowano, ale Pustyny były w dalszym ciągu przysiółkiem bez obiektu użyteczności publicznej. Nawet Ochotnicza Straż Pożarna, która powstała w 1927 r., nie posiadała własnej remizy.

Pierwszym obiektem publicznym był Dom Ludowy wybudowany na parceli Moszka Szterna, zamordowanego przez hitlerowców w 1941 r. Po 1989 r. w Pustynach wybudowano wiele pięknych domów mieszkalnych z ładnymi ogródkami.

W 1995 r. po kilku latach starań powstała gmina Krościenko Wyżne zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 grudnia 1994 r. Tutaj widnieje zapis, że w skład nowo tworzonej gminy wchodzą wsie Krościenko Wyżne i Pustyny. Dzięki gospodarności i dotacjom z Unii Europejskiej nasza gmina zaczęła się szybko rozwijać. Powstały nowe drogi, chodniki, parkingi i obiekty użyteczności publicznej. W Pustynach wybudowano piękny nowoczesny Dom Strażaka i przebudowano Dom Ludowy, a następnie, dzięki ofiarności mieszkańców Pustyn i Zalesia, wzniesiono kościół.

Pustyny od początku swego istnienia były integralną częścią parafii Krościenko Wyżne. Dzieliła je odległość ok. 2-3 km. W lutym 1990 r. ks. prał. Jan Szpunar, prob. Krościenka Wyżnego, wystąpił z propozycją odprawiania w Pustynach jednej mszy św. w każdą niedzielę w okresie zimowym dla osób chorych i w podeszłym wieku. Na kaplicę przeznaczono pomieszczenia po byłym punkcie katechetycznym, który w 1988 r. dobudowano do Domu Ludowego. To pomieszczenie mogło pomieścić zaledwie kilkadziesiąt osób. Mieszkańcom Pustyn ta inicjatywa tak bardzo się spodobała, że zaczęli masowo uczęszczać na te msze św. i dlatego postanowiono je odprawiać przez cały rok. Wiosną 1992 r. wybudowano ołtarz polowy na parceli Wandy Tomkowicz. Poza pustyniakami coraz liczniej zaczęli w tych mszach św. uczestniczyć mieszkańcy Zalesia z parafii Targowiska. Samorzutnie zaczęła się kształtować nowa rodzina parafialna, chociaż o niej nikt jeszcze nie mówił, ani nie myślał. Pod koniec 1992 r. Wanda Tomkowicz podjęła decyzję o przekazaniu tej działki o powierzchni 0,31 ha i domu mieszkalnego, który na niej był wybudowany, na rzecz parafii w Krościenku Wyżnym z docelowym przeznaczeniem pod budowę kościoła w Pustynach. Był to piękny gest z jej strony i miły Bogu.

W krótkim czasie mieszkańcy Pustyn na zebraniu wiejskim rozpoczęli dyskusję na temat przyszłego kościoła. Część była za tym, aby to była kaplica dojazdowa, ale zdecydowana większość głosowała za budową kościoła, bo Pustyny są w stanie utrzymać kościół i parafię, ponieważ podobną liczbę mieszkańców ma wiele parafii w naszej diecezji. Nikt w tym czasie nie myślał jeszcze o przyłączeniu do pustyńskiej parafii Zalesia. Po koniec 1993 r. podarowana działka została przeprowadzona notarialnie i przekazana pod budowę przyszłego kościoła. Urząd Parafialny w Krościenku Wyżnym pokrył w całości koszty wynoszące 5 mln zł.

Na zebraniu wiejskim 23 lutego 1993 r. wybrano Komitet Budowy Kościoła w następującym składzie: Tadeusz Kondracki – przewodniczący, Jan Zygar – skarbnik, Kazimierz Jurczak, Jan Gerlach, Jan Pelczar, Adam Boczar, Józef Leśniak, Stanisław Józefczyk, Władysław Szajna i Marek Lenart – członkowie.

Na tym zebraniu podjęto również uchwałę o opodatkowaniu się po 300 tys. zł od numeru, a następnie w trakcie budowy kościoła po 100 tys. zł miesięcznie.

Pustyny podzielono na 6 rejonów oraz 1 w Zalesiu. Rejonowi mieli za zadanie zbieranie funduszy finansowych i organizacje pracy przy budowie kościoła.

W poszczególnych rejonach funkcję tę pełnili:

rejon I – Mieczysław Lenart i Władysław Lorens,
rejon II – Irena Kondracka i Helena Delikat,
rejon III – Adam Boczar i Lucyna Akslar,
rejon IV – Józef Leśniak,
rejon V – Tadeusz Zych,
rejon VI – Kazimierz Tomkowicz i Jan Pelczar,
rejon Zalesia – Stanisław Józefczyk.

Dzięki ich solidnej pracy można było budować kościół bez przeszkód.

W kwietniu rozpoczęto pierwsze prace przy porządkowaniu placu i budowie drogi dojazdowej do kościoła, na którą pas ziemi o szerokości 4 m oddali: Edward Frydrych, Władysław Omachel, Jan Zygarowicz i Jan Grzegorzek. Do września wybudowano magazyn na materiały budowlane, zakupiono w Zarszynie 40 tys. cegły palonej, 50 m3 żwiru, 5 t stali zbrojeniowej, 17 m3 tarcicy oraz podłączono prąd. Pod koniec roku dzięki hojności ks. Szpunara zakupiono jeszcze 50 tys. szt. cegły.

Dokumentację na nowy kościół opracował bezpłatnie mgr inż. Fryderyk Liput. Za jego pracę trzeba byłoby zapłacić w owym czasie ok. 50 mln zł. Do wiosny 1994 r. uzyskano zgodę na budowę kościoła od Kurii Metropolitalnej w Przemyślu i Urzędu Budownictwa w Krośnie. Teraz już nic nie stało na przeszkodzie, aby rozpocząć budowę oczekiwaną od wielu miesięcy. Do 10 czerwca zakończono porządkowanie placu budowy i wykonano część zbrojenia na ławy. Od 18 do 24 czerwca wytyczono fundamenty oraz wyważono teren. 25 czerwca Zbigniew Polar własną koparką łańcuchową rozpoczął wykopy fundamentów.

26 czerwca 1994 r. odbyło się uroczyste poświęcenie placu pod kościół oraz krzyża, który wykonał bezpłatnie Jan Zygarowicz, s. Józefa. Uroczystego poświęcenia placu dokonał ks. inf. Stanisław Zygarowicz w koncelebrze ks. prał. Zbigniewa Gorzyńskiego, ks. dziekana Jana Szpunara i księży rodaków z udziałem licznej grupy wiernych. Od tego momentu nastąpiło znaczne przyspieszenie tempa robót. Funkcję inspektora nadzoru i kierownika budowy przejął projektant kościoła Fryderyk Liput, który włączył się także do prac zbrojeniowych. W dniach 28 i 29 czerwca przy pomocy koparki wynajętej z Krośnieńskiego Kombinatu Budowlanego zakończono kopanie ław fundamentowych, a 2 lipca wykonano je równo z ziemią. Przez cały czas pracowało na budowie ok. 50 osób dziennie. Zapał pracujących był wielki, a Pan Bóg na dodatek dał piękną słoneczną pogodę z temperaturą do 40°C. Do 12 lipca wykonano szalunki oraz prace zbrojeniowe fundamentów ponad ziemię i wylano je dzięki pracy od godz. 6 rano do 21 wieczorem. W okresie wakacyjnym do prac włączyła się młodzież szkół średnich i studenci. Do 23 lipca rozszalowano fundamenty i obsypano je ziemią. Równocześnie zrobiono izolację ław fundamentowych i położono dwie warstwy cegły oraz rozpoczęto murowanie piwnicy pod głównym ołtarzem. Sobota 23 lipca 1994 r. była dniem rozpoczęcia prac murarskich, które trwały nieprzerwanie do końca września. Oprócz murowania ścian kościoła wykonano płyty nad piwnicą pod głównym ołtarzem, pod kaplicą i zakrystią, oraz schody wejściowe, schody wokół ołtarza, schody i płytę nad chórem. Na szczególne wyróżnienie w pracach zbrojeniowych zasłużyli: Fryderyk Liput, Józef Leśniak, Adam Boczar, Mieczysław Omachel i Paweł Zygarowicz; a w pracach ciesielskich: Tadeusz Pelczar, Jan Nowak, Andrzej Staroń, Władysław Mercik i Władysław Jurczak; natomiast w pracach murarskich: Władysław Lorens, Marian Filar, Bronisław Omachel, Edward Boczar, Zdzisław Zygarowicz, Kazimierz Węgrzynek i Władysław Nowak.

Szczególne uznanie należy się Józefowi Leśniakowi, który jako zastępca przewodniczącego Komitetu przejął na siebie organizację robót, zakupy materiałów, wykorzystując przy tym własny samochód i ciągnik za symboliczny zwrot kosztów paliwa. W sumie do końca roku przepracował 126 dniówek.

Na początku budowy kościoła ustalono do odpracowywania po 10 dniówek od numeru, ale w trakcie prac okazało się, że jest to za mało i podwyższono limit do 15 dniówek. Niektóre rodziny nie wywiązały się z tego limitu, ale były też takie, które odpracowały znacznie więcej, przychodząc do pracy w każdą wolną chwilę. Niektóre osoby starsze, niezdolne do pracy fizycznej, udzielały wsparcia finansowego. Bronisława Omachel wpłaciła 1,5 mln zł (równowartość 15 dniówek) i 200 dolarów, Maria Marszałek z Zapola i Maria Folta również wpłaciły po 1,5 mln zł.

Spoza parafii ks. inf. Stanisław Zygarowicz wpłacił 13 mln zł, lekarz Jan Piękoś z Krościenka Wyżnego – 10 mln zł, Stanisław Kielar z USA – 200 dol., proboszcz z Krościenka ks. Jan Szpunar – 196 mln 500 tys. i proboszcz z Targowisk ks. Tadeusz Dudzik – 8 mln zł ze składki niedzielnej.
W pierwszym roku budowy mieszkańcy Pustyn przepracowali 2 600 dniówek, w tym murarze – 195. Ścianę północną wybudował Władysław Lorens, a południową ekipa budowlana Władysława Zygarowicza, pracując przy tym 28 dni, w tym tylko 8 płatnych.

Wykaz odpracowanych dniówek przez rodziny:

• 14 rodzin odpracowało po 25 dniówek i więcej,
• 18 rodzin odpracowało ponad 20 dniówek,
• 39 rodzin odpracowało po 15 dniówek,
• 52 rodziny odpracowały powyżej 10 dniówek,
• 58 rodzin odpracowało powyżej 5 dniówek,
• 20 rodzin nie włączyło się do budowy kościoła.

Na zakończenie tego podsumowania należy jeszcze podkreślić zasługi Edwarda Kuźnara, który swoim sprzętem dowiózł 60 beczek po 2,5 tys. l wody, Ludwika Ćwiąkałę, Tadeusza Haręzgę, Marka Lenarta, Krzysztofa Rzecznika i Antoniego Glazara za wypożyczenie betoniarek oraz Mieczysława Lenarta i Ludwika Ćwiąkałę za wypożyczenie wyciągów.

15 stycznia 1995 r. odbyło się zebranie wiejskie, na którym wybrano nowy Komitet Budowy Kościoła oraz przyjęto sprawozdanie Komisji Rewizyjnej.

Skład nowego Komitetu: Józef Leśniak – przewodniczący; Jan Omachel i Władysław Lorens – zastępcy; Jan Zgar – skarbnik; Stanisław Józefczyk, Władysław Fakadej, Jan Gerlach, Jan Pelczar, Jan Podkul, Kazimiera Tomkowicz, Lucyna Akslar, Jadwiga Ziobro, Mieczysław Lenart, Irena Kondracka i Adam Boczar – członkowie. Poprzedni przewodniczący Tadeusz Kondracki zrezygnował z funkcji ze względu na stan zdrowia. Kolejnym punktem zebrania było sprawozdanie Komisji Rewizyjnej, która 7 stycznia przeprowadziła kontrolę finansową Komitetu Budowy Kościoła. Na konto Komitetu w roku 1994 wpłynęło 727 288 200 zł. Na tę kwotę złożyły się wpłaty z poszczególnych rejonów, darowizny od osób prywatnych i wpłaty z miejscowych instytucji:

• Kółko Rolnicze w Pustynach – 21 128 000 zł,
• Straż Pożarna w Pustynach 2 000 000 zł,
• podczas mszy św. w Pustynach zebrano 30 000 000 zł.

Dokumentacja finansowa Komitetu była prowadzona bez zastrzeżeń.

Po odliczeniu wydatków na budowę kościoła w roku 1994 gotówka w kasie na dzień kontroli wynosiła 95 795 613 zł.

W czasie prac budowlanych, zwłaszcza w okresie letnim, ważną rolę odegrały Helena Delikat i Maria Matusz, które dla pracujących przygotowywały napoje i posiłki.

Dzięki zaangażowaniu całego społeczeństwa do końca 1994 r. wybudowano w stanie surowym mury pustyńskiej świątyni. Pierwszą mszę św. wewnątrz budowanego kościoła odprawił katecheta ks. Janusz Kluz w dniu 6 listopada tegoż roku.

W miesiącach zimowych 1995 r. zakupiono stal na strop za kwotę 120 mln zł oraz drewno za kwotę 140 mln zł. Zakup stali w całości sfinansował ks. prob. Jan Szpunar. Zakupione drewno potarto na deski potrzebne pod strop oraz szalunki pod kaplicę, zakrystię i chór, a z pozostałych wykonano szalunki pod belki opasujące cały wieniec kościoła i wieniec pod konstrukcję dachu.

Od 20 kwietnia rozpoczęto montaż rusztowań wewnątrz kościoła i montowanie koryt pod betonowe krokwie oraz belki nośne dachu. Prace te zakończono około połowy czerwca i rozpoczęto prace zbrojeniowe pod kierunkiem Fryderyka Liputa. Były to trudne czynności, ponieważ pracowano na znacznych wysokościach. Szalowanie pomiędzy poszczególnymi belkami oraz zbrojenie stropu trwało od 3 sierpnia do 10 września. Strop wylano w ciągu trzech dni przy pomocy wiaderek. Było to możliwe, ponieważ codziennie do pracy przychodziło około 40 osób. Jedynym ułatwieniem były betoniarki i wyciągi elektryczne. Praca była bardzo niebezpieczna, ale dzięki pomocy Bożej zakończono ją szczęśliwie.

W okresie od 20 września do 4 listopada przystąpiono do montażu konstrukcji stalowej, ale wystąpiły tu poważne trudności ze względu na brak spawaczy z odpowiednimi uprawnieniami. Stal potrzebną do wykonania tego zadania zakupiono za kwotę 45 mln zł. Równocześnie trwały prace przy budowie podstawy wieży, przy której wyróżnili się: Jan Nowak, Stanisław Frydrych, Ryszard Bargiel, Antoni Pelczar, Zbigniew Kuźnar i Józef Horodko.

Pod koniec października rozpoczęto rozszalowywanie stropów oraz przeróbkę rusztowań pod przyszłe tynki wnętrza kościoła. Trzeba było również przygotować dodatkowe rusztowania potrzebne do wykonania okuć blachą na zewnątrz kościoła. W grudniu zakupiono blachę aluminiową na dach za kwotę 165 mln zł i wełnę do stropu za kwotę 35 mln zł. Całą tę sumę pokrył Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym.

W roku 1995 mieszkańcy Pustyn przepracowali przy budowie kościoła ok. 2 600 dniówek, podobnie jak w poprzednim roku. Warto przypomnieć, że Jan Nowak przepracował w tym okresie 6 miesięcy w ramach prac interwencyjnych organizowanych dla bezrobotnych przez Urząd Gminy. Mieszkańcy, którzy nie mogli odpracować swych dniówek wpłacili 42,5 mln zł. Można było za tę kwotę zatrudnić odpowiednich fachowców. Szacunkowy koszt budowy kościoła wyniósł 2,4 mld starych złotych. Najważniejszą pozycją w wydatkach były zakupy materiałów budowlanych – 1,2 mld zł; robocizna – 750 mln zł i nadzór 120 mln zł.

10 listopada w czasie wizytacji parafii Krościenko Wyżne ks. bp Stefan Moskwa odwiedził Pustyny i był zachwycony tempem prac przy budowie nowej świątyni.

17 stycznia 1996 r. na zebraniu wiejskim podsumowano pracę dwuletnią przy budowie kościoła i wręczono symboliczne podziękowania wszystkim tym, którzy przepracowali najwięcej dniówek. 31 rodzin przepracowało w tym okresie co najmniej po 40 dniówek i wpłaciło minimum 3,4 mln zł; 90 rodzin odpracowało co najmniej po 25 dniówek i wpłaciło po 3,4 mln zł.

Rekordzistami pod tym względem byli:

• Fryderyk Liput – 120 mln zł i 110 dniówek,
• Józef Leśniak – 5 mln zł i 298 dniówek,
• Adam Boczar – 3,4 mln zł i 103 dniówki.

Komitet Budowy Kościoła, poza zbiórkami od mieszkańców i sponsorów, zorganizował sprzedaż cegiełek w okolicznych parafiach, w których zebrano następujące kwoty:

• Krościenko Wyżne – 57 320 000 zł,
• Targowiska – 15 720 000 zł,
• Malinówka – 6 762 200 zł,
• Haczów – 16 950 000 zł,
• Iskrzynia – 17 940 000 zł,
• Pustyny – 7 600 000 zł.

Ponadto Koło Gospodyń Wiejskich w Pustynach przekazało 1 mln zł, Ludowy Zespół Sportowy Pustyny 2,5 mln zł, anonimowi ofiarodawcy 34 350 000 zł, Polonia z USA 7 300 000 zł oraz składki ze mszy św. w Pustynach – 20 mln zł.

17 grudnia 1995 r. Komisja Rewizyjna pod przewodnictwem Jana Omachela przeprowadziła kontrolę i stwierdziła, że dokumentacja finansowa Komitetu Budowy Kościoła jest prowadzona poprawnie, a saldo w kasie na dzień kontroli wynosi 100 200 000 zł.

Od wczesnych miesięcy wiosennych 1996 r. rozpoczęto prace przy dokończeniu montażu konstrukcji stalowej pod blachę. Przed położeniem blachy czterokrotnie pomalowano tę konstrukcję, aby ją zabezpieczyć przed korozją. Dwukrotnie zaimpregnowano również abizolem płyty stropowe. Po wykonaniu tych prac zaczęto montować rusztowania wokół wieży i na zewnątrz kościoła, które wykorzystano przy kryciu blachą oraz tynkach zewnętrznych. Następnie przystąpiono do budowy wieży, zaczynając od szalunków i zbrojeń, a kończąc na wylaniu betonu i obłożeniu kamieniem piaskowym. Dach pokryto blachą aluminiową, powlekaną, a wieżę i rynny blachą miedzianą. Strop ocieplono 15 cm warstwą wełny mineralnej odizolowanej od blachy folią. Przy pracy tej dwóch blacharzy pracowało przez okres 52 dni. Po wykonaniu tych czynności przystąpiono do zamontowania instalacji elektrycznej i tynkowania wnętrza kościoła. Przed tynkowaniem ścian wstawiono okna w aluminiowych ramach za kwotę 340 mln zł. Praca pięciu tynkarzy przy wnętrzu kościoła trwała pięć tygodni. Połowę tej pracy wykonano bezpłatnie, a za drugą połowę zapłacono 34 mln zł. Po zakończeniu tynków i rozbiórce rusztowań przystąpiono do wylania posadzki betonowej. Do jesieni wprawiono jeszcze drzwi dębowe do zakrystii wykonane przez Władysława Jurczaka. Drewno dębowe na drzwi pochodziło ze ściętych drzew przy kościele w Krościenku. Władysław Nowak wykonał drzwi zewnętrzne do zakrystii oraz drzwi z przedsionka do kościoła we własnym warsztacie wspólnie z Władysławem Jurczakiem.

Główne drzwi wejściowe do kościoła zostały wykonane z metalu w zakładzie Pelmet braci Pelczarów w Krościenku Wyżnym. Metaloplastykę do drzwi wykonał metaloplastyk z Bliznego. Łączny koszt drzwi wyniósł 76 mln zł.

 

Poświęcenie kamienia węgielnego

14 czerwca 1996 r. ks. abp Józef Michalik, Metropolita Przemyski, w czasie uroczystej mszy św. z udziałem księży rodaków i księży z diecezji dokonał poświęcenia kamienia węgielnego i wmurowania aktu erekcyjnego, który wcześniej został odczytany przez ks. prał. Jana Szpunara. W tej uroczystości oprócz pustyniaków wzięli udział zaproszeni goście spoza parafii. W ramach przygotowań do tej niecodziennej uroczystości ustrojono drogi dojazdowe i obejście kościoła. Pamiątkową tablicę wykonał kamieniarz Cebula z Odrzykonia. Tę pierwszą tak ważną uroczystość w parafii pustyńskiej opisał w „Niedzieli” ks. inf. Stanisław Zygarowicz w artykule pt.: „Radość w Pustynach i Zalesiu”. Z ofiar z tej mszy św. zebrano 52 mln zł.

14 listopada odbyła się następna uroczystość, tym razem związana z poświęceniem dzwonu i tabernakulum. Dzwon im. Józef wykonany przez ludwisarnię Felczyńskich w Przemyślu za kwotę 37 mln zł ufundował ks. prał. Jan Szpunar, a tabernakulum za kwotę 42 mln zł ufundował Stanisław Kielar – uczestnik bitwy pod Monte Casino, który bał się wracać do komunistycznej ojczyzny i z Anglii wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe.

Uroczystość ta była związana również z wizytą relikwii bł. Jana z Dukli. Obydwa te cenne prezenty dla pustyńskiej świątyni poświęci bp Stefan Moskwa w czasie uroczystej mszy św. Dzwon w ciągu tygodnia został zainstalowany na wieży kościoła i 20 listopada o godz. 9.30 po raz pierwszy wezwał wiernych nowej parafii na sumę.

Przed zimą uporządkowano plac kościelny i utwardzono drogę do kościoła, na którą wywieziono siedem samochodów kamienia. Cztery z nich sfinansował Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym.

W roku 1996 przepracowano łącznie 1 600 dniówek, a od początku budowy 7 250 dniówek. Mieszkańcy Pustyn wpłacili w tym okresie 1,6 mld zł; sponsorzy – 430 mln zł; ks. prob. z Krościenka Wyżnego dodatkowo przeznaczył z kasy parafialnej 27 mln zł na marmurowe parapety. Podczas niedzielnych mszy św. zebrano 106 mln zł. Okna do kościoła zostały sfinansowane w kwocie 50 tys. marek z fundacji niemieckiej, które zorganizował ks. inf. Stanisław Zygarowicz.

W wieczór wigilijny ks. Janusz Kluz odprawił w nowo wybudowanym kościele pierwszą pasterkę. Mimo kilkustopniowego mrozu wierni zapełnili kościół. Przez całą zimę na przełomie roku 1996/97 w czasie nabożeństw dokuczał chłód ciągnący od świeżych tynków i posadzki, ale w niedziele kościół zawsze był pełny.

Rok 1997 był bardzo udany. Z głównych prac wykonano odwodnienie kościoła za kwotę 18 tys. zł (nowych pieniędzy). Wykopy o długości ok. 300 m w niektórych miejscach miały głębokość ok. 4 m. Drugą poważną inwestycją było położenie kabla zasilającego kościół w energię elektryczną bezpośrednio od transformatora. Było to konieczne ze względu na ogrzewanie elektryczne świątyni. Dokumentację na ułożenie kabla wykonał Marek Lenart, a instalację ogrzewania promiennikowego wykonał Jan Bednarz w ramach odpracowywania dniówek.

W czerwcu 1997 r. ziemię krośnieńską odwiedził papież Jan Paweł II. 9 czerwca o godz. 19.45 wylądował on na lotnisku w Targowiskach, gdzie był witany przez 30-tysięczny tłum pielgrzymów z Polski i Ukrainy. Dostojnego gościa powitał abp Józef Michalik, Metropolita Przemyski, i władze województwa na czele z wojewodą Piotrem Komornickim. Dwójka dzieci z Krościenka i z Haczowa wręczyła papieżowi wiązankę kwiatów. W gronie osób witających było również małżeństwo z Pustyn Krystyna i Kazimierz Zygarowiczowie.

Po powitaniach papież odjechał do Dukli do klasztoru oo. Bernardynów. Na drugi dzień, 10 czerwca na lotnisku w Krośnie odbyła się uroczysta msza św., na której Ojciec Święty beatyfikował bł. Jana z Dukli. W czasie ceremonii poświęcono również wśród wielu innych figurę Matki Boskiej Fatimskiej dla kościoła w Pustynach.

W drugiej połowie roku przystąpiono do dalszych prac wykończeniowych w kościele pustyńskim. Przed położeniem posadzki wykonano ocieplenie styropianowe, a następnie zbrojoną posadzkę za kwotę 10 tys. zł. Piękna kolorystycznie posadzka marmurowa kosztowała 45 tys. zł. Pod ołtarzem zamurowano portatyl następującej treści:

 

Anno Domini 1967 Die 21 Januarii III. A. C. Rev.
Dominus Stanislaus Jakiel, Episcopus Tanaugrensis
portatile conseerayit religniasgue SS Eusebii
SS Eusebii et Wojtecki Ep. martyrum inciusit
Premjsljae, die 21 januarii 1967 Caceliarius

 

Przed wykonaniem posadzki wyłożono płytkami ceramicznymi wnęki między filarami, wejścia do kościoła i na chór. Pracę o wartości 5 tys. zł wykonał bezpłatnie Władysław Zygarowicz.

Stacje Drogi Krzyżowej wykonała ekipa Macieja Kauczyńskiego z Krakowa metodą sgraffita. Pracę rozpoczęto od położenia wielowarstwowego kolorowego tynku na ceramicznych płytkach. Poszczególne stacje powstały przez wyskrobywanie odpowiednich warstw tynku. Są one bardzo oryginalne i trwałe. Koszt stacji wyniósł 4 tys. zł i został pokryty przez Jana Omachela, obecnego wójta gminy Krościenko Wyżne. Prace zaplanowane na rok 1997 można było wykonać dzięki 160 rodzinom, które na bieżąco wpłacały zadeklarowane kwoty oraz 110 rodzinom systematycznie odpracowującym dniówki.

W dniu 6 czerwca 1997 r. odbył się w nowym kościele pierwszy chrzest. Przyjęła go Justyna Magdalena Krzyżanowska, córka Marzeny i Marka Krzyżanowskich.

Podczas pasterki w 1997 r. po raz pierwszy w kościele zagrał nowy organista – Jacek Szajna.

Przychody Komitetu Budowy Kościoła w 1997 r. wyniosły 81 207 zł, a wydatki 91 654 zł, czyli po raz pierwszy końcowe saldo było ujemne w kwocie ponad 10 tys. zł.

Wydarzenia roku 1998 były ukoronowaniem ponad czteroletniej pracy przy budowie świątyni w Pustynach.

 

Konsekracja kościoła

Po czteroletnim wysiłku budowlanym nadszedł dzień konsekracji kościoła w dniu 28 czerwca 1998 r. Społeczność Pustyn już na kilka dni przed tą uroczystością przystępowała do spowiedzi i komunii św. oraz zajęła się porządkowaniem placu kościelnego i strojeniem ulic.

Na mszę konsekracyjną zaproszono duchownych i zakonnice z Pustyn i Krościenka Wyżnego, księży z dekanatu, rodaków mieszkających poza Pustynami i za granicą oraz delegacje wiernych z parafii z Krościenka i Iskrzyni. Ks. prał. Jan Szpunar wyszedł z procesją na powitanie Metropolity Przemyskiego ks. abp. Józefa Michalika. Po powitaniu cały orszak przy dźwiękach orkiestry dętej z Krościenka przeszedł na plac kościelny, na którym Władysław Lorens wręczył dostojnemu gościowi klucze do nowej świątyni. Wewnątrz kościoła księdza arcybiskupa witały dzieci przedszkolne, dzieci szkolne oraz dorośli. W imieniu parafian księdza arcybiskupa powitał Kazimierz Zygarowicz, a Jan Omachel i Stanisław Józefczyk wręczyli mu dary. Ksiądz Arcybiskup podziękował za miłe powitanie i złożył gratulacje pustyniakom za wybudowanie pięknej świątyni. Msza konsekracyjna rozpoczęła się o godz. 11.00. Na przemian z wiernymi śpiewał chór z prywatnej szkoły muzycznej państwa Münzbergerów z Krosna.

Konsekracja była najważniejszym wydarzeniem w dziejach nowego kościoła i miała wspaniałą oprawę o charakterze sakralnym.

Jeszcze przed konsekracją odbyły się w nowym kościele pierwsze śluby:

• 25 kwietnia Małgorzaty Marszałek z Pustyn i Wojciecha Pelczara z Krościenka Wyżnego,
• 2 maja Katarzyny Hejnar z Krosna i Pawła Podkula z Pustyn.

Z uwagi na ukończenie najważniejszych prac przy kościele Komisja Rewizyjna pod przewodnictwem Jana Omachela przeprowadziła 23 września kontrolę finansową Komitetu Budowy Kościoła i potwierdziła poprawność prowadzenia dokumentacji finansowej przez skarbnika Jana Zygara.

Przychody w roku 1998 wyniosły 69 502 zł, a rozchody 75 846 zł.

Główne wydatki w roku 1998 to:

• zakup płytek granitowych – 3960 zł,
• wykonanie przez Macieja Kauczyńskiego mozaiki w nawie głównej – 6 500 zł,
• rzeźba Chrystusa ukrzyżowanego nad ołtarzem – 9 500 zł,
• Droga Krzyżowa – 4 000 zł,
• płytki posadzkowe – 3 300 zł,
• wykonanie schodów wejściowych do kościoła – 2 500 zł,
• inne prace artystyczne – 3 000 zł.

Wato podkreślić, że płytki marmurowe na posadzkę udało się kupić po okazyjnej cenie na wyprzedaży z likwidowanego zakładu w Kielcach oraz łom marmurowy w Ustroniu Śląskim (z niego ułożono mozaikę). Zaoszczędzono ponad 10 tys. zł dzięki podpowiedzi Mieczysława Pazdana z Pustyni koło Dębicy. Jego firma wykonała posadzkę w kościele i schody. Zakupu marmuru dokonali ks. Jan Szpunar, Józef Leśniak i Fryderyk Liput.

W niedługim czasie po uroczystościach konsekracyjnych, 9 sierpnia 1998 r. Kuria Metropolitalna w Przemyślu wydała dekret o powołaniu parafii Pustyny, w skład której weszły Pustyny i Zalesie. Pustyny w owym czasie liczyły 1 000 mieszkańców, a Zalesie – przysiółek Targowisk – około 350. Zalesie od początku swego istnienia było integralną częścią parafii Targowiska.

Odnośnie konsekracji kościoła Kuria Metropolitalna wydała dokument następującej treści:

Dokument poświęcenia kościoła w Pustynach:

Dnia 28 czerwca 1998 roku, podczas uroczystej Mszy św. koncelebrowanej dokonała konsekracji kościoła Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Pustynach, parafia Krościenko Wyżne.
W uroczystości wzięli licznie udział mieszkańcy tej miejscowości oraz zaproszeni goście ze swoimi duszpasterzami.
Niech ten Dom Boży służy uświęceniu budowniczych
kościoła oraz przyszłych pokoleń.

Metropolita Przemyski
abp Józef Michalik

Przyłączenie Zalesia było decyzją słuszną, ponieważ bardzo skróciło drogę do kościoła, wzmocniło parafię Pustyny pod względem liczby wiernych oraz ułatwiło nauczanie religii w szkole. Dotychczas dzieci z Zalesia uczył ksiądz z Targowisk. Część mieszkańców Zalesia nie była zadowolona z przyłączenia ich miejscowości do parafii pustyńskiej i napisała protest do Kurii w Przemyślu. Sprawa jednak została rozpatrzona negatywnie z tą tylko różnicą, że mieszkańcy Zalesia mogli jeszcze przez 10 lat korzystać z sakramentów św. i pogrzebów w Targowiskach. Było to słuszne rozstrzygnięcie, ponieważ niektórzy mieli już tam wykupione miejsca na groby. Przez pewien czas pewna liczba zalesian w dalszym ciągu uczęszczała do kościoła w Targowiskach, ale z roku na rok coraz rzadziej.

Dzisiaj nie ma już żadnych antagonizmów pomiędzy Pustynami a Zalesiem, bo w interesie wszystkich jest stworzenie wspaniałej rodziny parafialnej.

Pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Misiak, który dotychczas pełnił tę funkcję w Birczy i na własną prośbę został przeniesiony do nowo powstałej parafii w Pustynach.

Uroczystego wprowadzenia na probostwo w Pustynach dokonał ks. dziekan Jan Szpunar, proboszcz z Krościenka Wyżnego. Pod koniec tej uroczystości ks. prał. Szpunar pożegnał się z Pustynami, dla których tak dużo zrobił. Wielu parafian płakało, bo, prawdę mówiąc, pustyński kościół powstał dzięki niemu, był on pierwszym, który zaproponował, aby w niedziele odprawiać w okresie zimowym msze św. na Pustynach, a później bardzo zaangażował się w budowę nowego kościoła.

Nowy proboszcz miał niełatwe zadanie, bo oprócz budowy kościoła, wszystko musiał zaczynać od nowa, a do tego nie było jeszcze plebani i z konieczności musiał zamieszkać na wikarówce w Krościenku Wyżnym oddalonej od Pustyn ok. 2 km. Najważniejszym zadaniem, z którym musiał się zmierzyć nowy proboszcz było scalenie parafii z dwóch miejscowości, które, mimo że od lat miały wspólną szkołę, nie były ze sobą zżyte. Nowy proboszcz musiał wybudować plebanię, wykończyć wnętrze kościoła i zorganizować życie parafii.

Komitet Budowy Kościoła rozpoczął przygotowania do budowy plebanii na 20-arowej działce ofiarowanej przez Wandę Tomkowicz. Projektant kościoła mgr inż. Fryderyk Liput opracował projekt, który po naniesieniu nieznacznych poprawek został zatwierdzony przez Kurię Metropolitalną w Przemyślu.
Ze względu na brak funduszy w kasie Komitet Budowy Kościoła za zgodą mieszkańców zaciągnął pożyczkę w banku i rozpoczął kupno materiałów budowlanych. Jednymi z pierwszych decyzji nowego proboszcza było utworzenie dwugłosowego chóru żeńskiego, scholi młodzieży szkolnej oraz 13 róż, w tym 2 męskich. I wreszcie pierwsza pasterka, i pierwsze święta Bożego Narodzenia w nowej parafii. Wierni licznie odwiedzili świątynię i uczestniczyli w nabożeństwach oraz prawie wszyscy przystąpili do komunii św. Nowa rodzina parafialna samorzutnie zaczęła się scalać. Powoli, ale systematycznie wzbogacał się repertuar pieśni śpiewanych w kościele. Funkcję kościelnego pełniła w dalszym ciągu Helena Delikat, a organisty – Jacek Szajna z Krościenka Wyżnego, który dojeżdżał tylko na msze św. niedzielne i świąteczne oraz śluby i pogrzeby.

Po świętach Bożego Narodzenia ksiądz proboszcz rozpoczął pierwszą kolędę w nowej parafii od Zalesia i wbrew przewidywaniom przebiegała ona bez zakłóceń. Wszyscy kapłana przyjęli z wyjątkiem dwóch domów, w których mieszkali świadkowie Jehowy.
Podobnie było na Pustynach.

Rok 1999 był bardzo ważny w dziejach polskiego Kościoła, ponieważ w tym roku rząd III RP podpisał z Watykanem konkordat, czyli międzypaństwową umowę, która regulowała wszystkie sprawy pomiędzy Kościołem a państwem. Do szkół powróciła religia, a śluby kościelne pod względem prawnym zostały połączone ze ślubami świeckimi.

Przed Świętami Wielkanocnymi odbyły się pierwsze rekolekcje w pustyńskiej parafii przeprowadzone przez ks. Wiesława Tomczyka – katechetę z Brzozowa.

Cała parafia spontanicznie uczestniczyła w rekolekcjach, a później Gorzkich Żalach, Drodze Krzyżowej, Triduum Paschalnym i Świętach Wielkanocnych. Strażacy Ochotniczej Straży Pożarnej pełnili wartę przy Grobie Pańskim, a później wzięli udział w procesji rezurekcyjnej. Chór parafialny, mimo krótkiego stażu, prezentował się bardzo dobrze, czego dowodem były występy wyjazdowe do kościoła w Krośnie i kościoła pw. św. Józefa w Nisku.

W rocznicę pobytu Ojca Świętego w Krośnie zorganizowano pielgrzymkę do Rzymu. Z naszej parafii wzięli w niej udział: Janina i Zdzisław Pelczarowie, Bożena i Józef Horodkowie, Marta Omachel, Maciej Frydrych, Zofia Omachel, Elżbieta Pudło i Marta Gargasz. Z pielgrzymką z Krościenka Wyżnego wyruszył ks. prob. Jan Szpunar i on był opiekunem całej grupy.

Na pierwsze Boże Ciało w pustyńskiej parafii ubrano trasę i zbudowano cztery ołtarze. Pierwszy z nich był przy zbiegu ulic Kościelnej i Centralnej, drugi przy remizie OSP, trzeci na posesji Kazimiery i Jana Glazarów, a czwarty przy kościele.

15 sierpnia odbyły się pierwsze parafialne i gminne dożynki. Po uroczystej mszy św. był objazd z wieńcami po całej gminie, a później koncert i zabawa taneczna w Krościenku Wyżnym. W tych uroczystościach uczestniczyło małżeństwo z Belgii, jako goście honorowi, które było zachwycone pięknem uroczystości.

We wrześniu 1999 r. Helena Delikat zrezygnowała z pracy kościelnego, a jej następcą zostało małżeństwo Maria i Adam Boczarowie. Przez pierwsze lata funkcję tę pełnili bezpłatnie.

Jubileuszowy dla chrześcijaństwa rok 2000 był bardzo uroczyście obchodzony przez polski Kościół. Obchody w naszej parafii poprzedziły rekolekcje prowadzone przez księdza dominikanina z Rzeszowa. Dzięki odpowiednio dobranym naukom kaznodzieja starał się przybliżyć wiernym tę niezwykłą dla chrześcijan rocznicę. W archidiecezji przemyskiej wyznaczono szereg kościołów, gdzie można było uzyskać odpust zupełny. Dla naszej parafii takie najbliższe kościoły znajdowały się w Haczowie – sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej; Brzozowie – kolegiata, Krośnie – kościół farny i w Dukli. Archiprezbiter ks. Kazimierz Kaczor organizował w Haczowie w każdą drugą sobotę miesiąca nabożeństwo jubileuszowe. Nasi parafianie w lutym zorganizowali pielgrzymkę do Haczowa na takie nabożeństwo.

16 czerwca pustyńscy parafianie wzięli udział w uroczystościach 650-lecia Krościenka Wyżnego. Mszę św. z tej okazji celebrował ks. abp Józef Michalik.

Jubileuszowe Boże Ciało w naszej parafii odbyło się tradycyjną trasą z roku poprzedniego. Jeden z najpiękniejszych ołtarzy na posesji Glazarów wykonał Janusz Pojnar, nasz rodak, ale na stałe mieszkający w Mysłowicach.

Początkiem lipca 2000 r. odbyły się uroczystości w Rzymie. Z naszej parafii wzięła w nich udział Jadwiga Jurczak.

Przez cały rok 2000 w naszej parafii trwały prace przy budowie plebanii na działce ofiarowanej przez Wandę Tomkowicz.

5 sierpnia ks. prob. Stanisław Misiak został przez Kurię Metropolitalną w Przemyślu przeniesiony do parafii w Cisnej w Bieszczadach. Na jego miejsce Metropolita Przemyski ks. abp Józef Michalik powołał ks. mgr. Tadeusza Osińskiego, wikariusza z Przeworska. Nowo mianowany proboszcz został entuzjastycznie przyjęty w nowej parafii.

Ks. Tadeusz Osiński urodził się w Jarosławiu w roku 1961. Szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące ukończył w Jarosławiu, a następnie rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. 24 czerwca 1988 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abp. Ignacego Tokarczuka. Po święceniach kapłańskich był wikariuszem w Nienadówce, Przemyślu, Iwoniczu-Zdroju, Krośnie i Przeworsku.

Na parafię pustyńską ks. prob. Tadeusz Osiński został uroczyście wprowadzony przez ks. dziekana Jana Szpunara i ks. inf. Stanisława Zygarowicza.
Do czasu ukończenia budowy plebanii nowy proboszcz zamieszkał w sąsiedztwie kościoła w mieszkaniu Janusza Pojnara, który mieszkał w Mysłowicach, a do Pustyn przyjeżdżał tylko na wakacje. Po śmierci Eleonory Pojnar dom Słoninów przez większą część roku był niezamieszkany. W porównaniu ze swym poprzednikiem, który dojeżdżał z Krościenka, ks. Tadeusz miał do kościoła zaledwie kilkaset metrów.

Obchody Roku Świętego w archidiecezji przemyskiej odbyły się w Przemyślu i Krośnie. 14 września ks. prymas Józef Glemp w kościele farnym w Krośnie zainaugurował obchody jubileuszu uroczystą mszą św., a następnie w sali o. Pio u oo. Kapucynów odbyła się sesja naukowa nt. „świadkowie wiary”, o godz. 20 ulicami Krosna przeszła droga krzyżowa pod Krzyż Papieski.

W tym samym dniu ksiądz prymas poświęcił w Przemyślu drzwi jubileuszowe w katedrze przemyskiej, a następnie pod jego przewodnictwem odprawiono mszę św. dla samorządowców z Podkarpacia.

Po tej uroczystości w następną niedzielę odbyły się na rynku przemyskim centralne uroczystości jubileuszowe przy udziale episkopatu Polski. Przedstawicielom poszczególnych parafii wręczono Statuty Synodu Diecezjalnego, który w roku jubileuszowym zakończył obrady. Od tego dnia, tj. od 17 września 2000 r., w naszej archidiecezji obowiązuje nowe prawo synodalne.

Pasterkę i święta Bożego Narodzenia w pustyńskiej parafii obchodzono w podniosłej atmosferze. Szopka wzbogaciła się o postacie rodziny świętej i trzech króli, które podarował kościołowi ks. inf. Stanisław Zygarowicz. Zaraz po świętach ksiądz proboszcz rozpoczął wizytę duszpasterską, aby bliżej poznać warunki życia parafian, aby wysłuchać ich życiowych problemów. Mimo wielu problemów parafianie wybudowali plebanię i ukończyli wystrój kościoła. Zaplanowano między innymi wykonanie witraży przez pracownię Macieja Kauczyńskiego oraz dokończenie barier na chór.

W Nowy Rok 2001 rozpoczęliśmy nowe tysiąclecie. Wielka to łaska od Pana, który dał nam żyć na przełomie wieków.

6 stycznia 2001 r. Ojciec Święty Jan Paweł II zamknął drzwi święte w Bazylice św. Piotra. Był to finał wielkiego jubileuszu. Wydarzenie to było transmitowane przez wszystkie telewizje. Uroczysta msza św. celebrowana przez Ojca Świętogo zakończyła się odśpiewaniem „Té Deum Laudamus”.

W marcu odbyły się pierwsze w historii parafii wybory do Duszpasterskiej Rady Parafialnej. W skład Rady weszło 28 osób. 14 z nich wskazał ksiądz proboszcz, a pozostałe 14 wybrali parafianie. Przewodniczącym Rady zgodnie ze Statutem został ksiądz proboszcz. Rada na pierwszym posiedzeniu przyjęła plan pracy na rok 2001 oraz wybrała trzy komisje:

• finansowo-gospodarczą,
• liturgiczną,
• charytatywną.

Przed Świętami Wielkanocnymi zorganizowano rekolekcje ewangelizacyjne, które prowadził ks. Ireneusz Wójcik.

Święta Wielkanocne 2001 roku wypadły 15 i 16 kwietnia. Po bezśnieżnej i stosunkowo ciepłej zimie przyszła późna wiosna, ale pogoda nie przeszkodziła w uroczystych obchodach świąt. Parafia coraz lepiej się rozwijała. Z Zalesia już tylko pojedyncze osoby chodziły na nabożeństwa do Targowisk. Zamontowane witraże w głównej nawie i kaplicy bardzo upiększyły kościół.

3 czerwca w Archikatedrze Przemyskiej diakon Tadeusz Piwiński z Pustyn otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Metropolity Przemyskiego abp. Józefa Michalika, a w tydzień później neoprezbiter w pustyńskim kościele odprawił mszę prymicyjną. Kazanie wygłosił ks. inf. Stanisław Zygarowicz, były rektor i profesor prymicjanta. Przyjęcie prymicyjne z udziałem kapłanów i gości odbyło się w Domu Ludowym w Pustynach. Życie religijne w parafii rozwijało się coraz lepiej. Oprócz Rady Duszpasterskiej działało 13 róż, oaza rodzin – 1 krąg, 30 ministrantów ze szkoły podstawowej i szkół średnich, w przygotowaniu do bierzmowania uczestniczyło 42 uczniów szkół średnich.

W listopadzie nastąpiła zmiana na stanowisku organisty. Jacek Szajna odszedł do innej pracy, a na jego miejsce przyjęto Krzysztofa Wojnara z Iskrzyni, absolwenta Państwowej Szkoły Muzycznej w Krośnie.

Bardzo ważnym wydarzeniem roku 2001 była pierwsza oficjalna wizytacja parafii przeprowadzona przez bp. Adama Szala.

W roku 2002 powstały dwie róże: Róża Pocieszenia z Zalesia i Róża Dziewczęca Matki Boskiej Fatimskiej. Pięć młodych rodzin z Pustyn i Zalesia utworzyło następny Krąg Rodzin.

11 maja dekretem Metropolity Przemyskiego abp. Józefa Michalika został powołany pierwszy w dziejach pustyńskiej parafii Parafialny Oddział Akcji Katolickiej Archidiecezji Przemyskiej. Pierwszymi zwyczajnymi członkami zostali: Maria Boczar, Danuta Frączek, Mieczysław Omachel, Janina Pelczar, Zdzisław Pelczar, Stanisław Tomkowicz i Tadeusz Zych. Pierwszym prezesem został Stanisław Tomkowicz. 12 maja 13 drugoklasistów przystąpiło do I komunii św., natomiast 15 sierpnia, jak co roku, obchodzono dożynki parafialne, na które wieńce przygotowały Pustyny, Zalesie i po raz pierwszy Akcja Katolicka.

6 października Ochotnicza Straż Pożarna obchodziła 75 lat swej działalności. Na uroczystość, którą rozpoczęto od mszy św., zaproszono władze gminy Krościenko Wyżne z wójtem gminy Janem Kuźnarem i władze powiatowe.

W roku 2002 bardzo ważnym wydarzeniem były wybory samorządowe. Na radnych z Pustyn wybrano: Jana Omachela, zasłużonego działacza społecznego; Marię Podkul, sołtysa Pustyn i Antoniego Glazara. Wójtem gminy ponownie w II turze został Jan Kuźnar.

 

Nawiedzenie kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej

Rok 2003 od początku był poświęcony przygotowaniom do nawiedzenia kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, które dla naszej parafii przypadło na 5 i 6 października. Przygotowania były dwutorowe. Przede wszystkim starano się przygotować wiernych do przeżycia duchowego. Zaplanowano również, aby pozostała w parafii jakaś pamiątka materialna. Sprawa ta została omówiona na posiedzeniu Duszpasterskiej Rady Parafialnej, która zaplanowała ułożenie wokół kościoła kostki granitowej oraz wykonanie oświetlenia placu kościelnego. Zadanie to wykonano we wrześniu, a w pierwszych dniach października zapłonęły lampy wokół kościoła. Całość tej inwestycji kosztowała ok. 40 tys. zł. Pewną część kosztów pokrył Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym. Aby godnie przyjąć Matkę Boską Jasnogórską, od 28 września rozpoczęły się w parafii Misje Ewangelizacyjne prowadzone przez ks. Janusza Marszałka i ks. Janusza Krygowskiego, które zakończono 5 października, w dniu Nawiedzenia Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Ks. prob. Tadeusz Osiński opracował Program Misji Ewangelizacyjnych i Program Nawiedzenia Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej oraz wystosował list do parafian o następującej treści:

 

Drodzy Parafianie,

Już tylko dni dzielą nas od rozpoczęcia w naszej parafii Misji Świętych. Misje mają przygotować nas duchowo na spotkanie z MATKĄ BOŻĄ JASNOGÓRSKĄ nawiedzającą naszą wspólnotę parafialną. Jest to wielkie wydarzenie historyczne. Misje są szczególnym czasem danym przez Boga naszej parafii. Bóg posyła do nas ludzi, misjonarzy, dzięki którym łatwiej nam będzie usłyszeć głos Jego wezwania do świętości. Podczas Misji w dniach osobistej modlitwy, refleksji i zamyślenia powinniśmy przekonać się, że świętość jest możliwa, że można być świętym w niezwykłych okolicznościach życia (NM1n.31). Pomocą wielką będzie nam Maryja Matka Boża nawiedzająca nas w Ikonie Jasnogórskiej. „Matka, która wszystko rozumie, Sercem ogarnie każdego z nas”. Ona wie, czego najbardziej potrzebujemy. Ona zna naszą polską nędzę, nasze słabości i grzechy nasze zaniedbania. Dlatego z Maryją Matką naszą najlepszą pragniemy przeżyć te Misje Święte i z Nią wyruszyć w nowe trzecie tysiąclecie wiary.
Od Maryi pragniemy uczyć się miłości Boga i bliźniego, zawierzenia Bogu każdej chwili życia swego.

„Z Maryją ku pogłębionej wierze” niech te słowa będą dla nas wezwaniem do pełnego zaangażowania się w czasie Misji, niech wytyczą dla każdego z nas drogę odnowy życia i niech ukażą maryjny ideał świętości. Dlatego Drogi Bracie, Droga Siostro przyjdź na Misje Święte. Koniecznie musisz znaleźć czas dla Boga i dla siebie. Nie zmarnuj tej wielkiej szansy, jaką daje Ci Bóg. Otwórz swoje serce dla Chrystusa.
Wsłuchaj się w głos Twojej Matki. Uczyńcie wszystko, co Wam Mój Syn powie. Licząc na Waszą dobrą wolę, na zrozumienie i przyjęcie zaproszenia oddajemy całą Rodzinę Parafialną w opiekę Matki Boskiej Jasnogórskiej nawiedzającej swoje dzieci. Prosimy Was o modlitwę i zapewniamy wszystkich o naszej nieustannej pamięci modlitewnej w intencji przeprowadzenia tego Dzieła Bożego.

Ks. Proboszcz

 

Od 3 października rozpoczęto dekorowanie kościoła oraz całej parafii przez wiernych przy aktywnym udziale członków jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej. Część dekoracji wypożyczono z parafii Wrocanka, ale większość wykonano we własnym zakresie. Oprócz dekoracji poszczególnych ulic, budynków publicznych i prywatnych; wykonano pięć bram powitalnych przy ulicach: Księżej, Dukielskiej, Wspólnej, Kościelnej i Zapole. Obraz przybył do naszej parafii z Krościenka Wyżnego. W uroczystości powitania i uroczystej mszy św. poza parafianami uczestniczyło liczne grono kapłanów na czele z bp. Adamem Szalem i ks. inf. Stanisławem Zygarowiczem. Nawiedzenie było nie tylko oficjalną uroczystością, lecz także okazją do prywatnego i wspólnotowego modlitewnego czuwania. Prośba, aby Pani Jasnogórska była z nami dzisiaj i w każdy czas, ten dobry i ten przykry, który trudno przeżyć, aby nas wspierała i błogosławiła nam przez całe życie i wędrówkę do Niebieskiej Ojczyzny. 6 października uroczyście pożegnano obraz i odprowadzono go do Iskrzyni.

Rok 2003 był niekorzystny dla pustyńskiej parafii pod względem demograficznym. Zanotowano wprawdzie 15 urodzeń, ale aż 22 zgony. Do I komunii św. przystąpiło 15 drugoklasistów, a 6 par zawarło związek małżeński.

Z ważnych wydarzeń w Kościele polskim należy odnotować wybór ks. abp. Józefa Michalika na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski w miejsce kard. Józefa Glempa. 13 maja Kuria Metropolitalna w Przemyślu wydała dekret odnośnie powołania dekanatu Miejsce Piastowe, w skład którego weszły parafie: Miejsce Piastowe, Wrocanka, Rogi, Lubatówka, Lubatowa, Łężany, Targowiska i Pustyny. Dziekanem nowego dekanatu został ks. prob. Marek Słysz z Lubatówki, a wicedziekanem ks. Tadeusz Osiński, proboszcz z Pustyn.

W roku 2004 wybudowano garaże przy plebanii, posiano trawę na placu kościelnym i posadzono ozdobne krzewy iglaste wokół kościoła. Dług parafialny wynosił 18 tys. zł.

Komisja Charytatywna Rady Duszpasterskiej z okazji Tygodnia Miłosierdzia zorganizowała zbiórkę artykułów żywnościowych dla rodzin potrzebujących. Ogółem zebrano artykuły na kwotę ok. 600 zł i rozdano rodzinom wielodzietnym o niskich dochodach.

Akcja Katolicka od początku swej działalności skupiła się na wzbogacaniu uroczystości liturgicznych. W parafii jest zwyczaj odmawiania przed mszami św. w niedziele i święta różańca przed prymarią i godzinek przed sumą, a na następną niedzielę odwrotnie.

2 października parafia pustyńska obchodziła rocznicę Nawiedzenia Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. 24 października po raz pierwszy w dziejach parafii na sumie ochrzczono aż cztery noworodki.

Rok 2005 był rokiem tragicznym dla polskiego narodu. 2 kwietnia o godz. 21.37 po długiej i ciężkiej chorobie zmarł papież Jan Paweł II. Żałoba po jego śmierci zjednoczyła Polaków i ogarnęła cały kraj. Żałobę ogłosiły państwa skandynawskie, Rosja, Czechy i inne. Nawet w takim bastionie komunizmu jak Kuba Fidel Castro uczestniczył w żałobnej mszy św. Pielgrzymi przebywający dzień i noc na placu św. Piotra w Rzymie domagali się uznania Go świętym od zaraz, skandując „Subbito Santo”. Pogrzeb Jana Pawła II odbył się 8 kwietnia o godz. 10 pod przewodnictwem przyjaciela papieża i jego najbliższego współpracownika – kard. Josefa Ratzingera. Na placu św. Piotra zgromadzili się przywódcy z całego świata. Ze Stanów Zjednoczonych uczestniczyło aż trzech prezydentów: Georg Busch senior, Bil Clinton i Georg Busch. Polskę reprezentowała liczna delegacja na czele z prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim. 18 kwietnia w drugim dniu konklawe wybrano na papieża kard. Josefa Ratzingera, który przybrał imię Benedykt XVI. Pierwsze Jego wypowiedzi wskazywały, że będzie kontynuatorem dzieła odnowy Kościoła zapoczątkowanego przez Jana Pawła II. Benedykt XVI nie ogłosił wprawdzie świętym Jana Pawła II, jak żądali pielgrzymi, ale już 2 czerwca 2005 r. podpisał dekret o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego swego poprzednika. Należy wspomnieć jeszcze o następnym ważnym wydarzeniu w polskim Kościele, a mianowicie w Krakowie odszedł na emeryturę kard. Franciszek Macharski bardzo zasłużony i uwielbiany przez krakowian kapłan. Papież na Jego miejsce powołał ks. bp. Stanisława Dziwisza, przyjaciela i sekretarza Jana Pawła II.

W naszym kraju odbyły się wybory prezydenckie i parlamentarne, które wygrało ugrupowanie prawicowe Prawo i Sprawiedliwość. Prezydentem RP został Lech Kaczyński.

Rok 2005 był Rokiem Eucharystycznym w naszym kościele, w każdą środę odprawiano nieszpory połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu. Uroczystość kończyła się o godz. 21 Apelem Jasnogórskim.

Rada Duszpasterska w roku 2005 planowała zakupić u Zbigniew Grzegorzyka działkę o powierzchni 12 ar z przeznaczeniem 6 ar na parking i 6 ar na plac zabaw dla dzieci. Konieczna była również konserwacja blachy na kościele. Po raz pierwszy od początku budowy kościoła zakończono rok bez zadłużenia.

W tym roku obchodziliśmy również 10-lecie gminy Krościenko Wyżne, beatyfikację ks. Bronisława Markiewicza i otrzymanie sakry biskupiej przez ks. Mariana Rojka, rektora Seminarium Duchownego w Przemyślu.

W roku 2006 parafia pustyńska była po raz drugi w swej historii wizytowana przez bp. Mariana Rojka. W czasie uroczystej mszy św. ksiądz biskup udzielił sakramentu bierzmowania 48 uczniom szkół średnich. Planowaną działkę ostatecznie zakupił Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym i przeznaczył ją zgodnie z planem Rady Duszpasterskiej na parking kościelny i plac zabaw dla dzieci. Było to bardzo korzystne dla parafii, ponieważ pieniądze na zakup działki można było przeznaczyć na inne pilne potrzeby, takie jak: wyłożenie kostką granitową placu przed kościołem i parkingu przed plebanią. W tym roku wyremontowano także ogrodzenie działki kościelnej od strony wschodniej i zachodniej. Brakującą siatkę do ogrodzenia wykonał Edward Kuźnar, nie wliczał w koszt robocizny.

Na posiedzeniu Rady Duszpasterskiej powróciła sprawa lokalizacji cmentarza parafialnego. Ostatecznie postanowiono zakupić 0,5 ha od strony południowej cmentarza w Krościenku Wyżnym. Była to prywatna działka. Należało tylko ustalić cenę i przeprowadzić badania geologiczne. Plusem tej działki był fakt, że na cmentarzu krościeńskim była kaplica, z której można było skorzystać przy pogrzebach.

Ks. prob. Szpunar był skłonny odstąpić pas ziemi parafialnej na drogę łączącą ul. Sportową z drogą przy cmentarzu.

Ostatnia wizytacja bp. Rojka wykazała, że parafia pracuje bez zarzutu, skonsolidowała parafian z Pustyn i Zalesia. Duży wkład pracy przy realizacji zadań parafialnych wnieśli członkowie jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej, Koła Gospodyń Wiejskich z Pustyn i Zalesia, i Parafialnego Koła Akcji Katolickiej.

Bardzo dobrze układa się również współpraca z Urzędem Gminy, który w miarę możliwości prawnych wspiera parafię finansowo.

W 2006 r. odbyły się również wybory samorządowe w gminie Krościenko Wyżne. Wójtem w I turze został wybrany po raz trzeci Jan Kuźnar, a na radnych wybrano: Grzegorza Kondrackiego, Krzysztofa Podkula i Kaźmierza Zygarowicza.

W roku 2008 przypadało 10-lecie parafii pustyńskiej. Był to czas na podsumowanie wszystkiego, co zrobiono w pierwszym dziesięcioleciu nowej parafii. Przygotowania do jubileuszu rozpoczęto na rok przed uroczystościami. Zadaniem numer jeden było wykonanie kompletu ławek do kościoła. W tym celu zakupiono 20 m3 drzewa dębowego w cenie od 400 do 700 zł za m3, które złożono i zabezpieczono przed deszczem przy zakładzie stolarskim Piotra Zygarowicza. Następnym zadaniem było sfinalizowanie zakupu działek na cmentarz parafialny. Wraz z ich kupnem rozpoczęto starania w Urzędzie Gminy o wybudowanie drogi do cmentarza. Ks. prob. Szpunar za zgodą Kurii Metropolitalnej w Przemyślu odstąpił pas ziemi parafialnej na drogę łączącą cmentarz z ul. Sportową w Krościenku Wyżnym. Wybudowanie tej drogi skracało o 1 km drogę z kościoła pustyńskiego do cmentarza. W ramach przygotowań do obchodów 10-lecia odmalowano społecznie wnętrze kościoła.

Z ważnych wydarzeń społeczno-politycznych należy wymienić przedterminowe wybory do sejmu i senatu. Tym razem wygrało ugrupowanie Platformy Obywatelskiej. Prawo i Sprawiedliwość zajęło drugie miejsce, a Liga Rodzin Polskich i Samoobrona nie weszły do sejmu. Ze względu na brak w Polsce dobrze płatnej pracy dużo młodzieży wyjechało do krajów zachodnich Unii Europejskiej i dlatego spadała liczba parafian.

Gmina oprócz działki u Grzegorzka zakupiła również działkę i dom po zmarłym Janie Zygarowiczu, na której wybudowano Dom Strażaka i parking wykorzystywany także przez przyjeżdżających na nabożeństwa, kiedy na parkingu przykościelnym nie ma wolnych miejsc.

Najważniejszym wydarzeniem 2008 r. był jubileusz 10-lecia parafii połączony z odpustem parafialnym ku czci Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.

Uroczystą odpustową sumę z udziałem księży rodaków i księży z dekanatu Miejsce Piastowe celebrował ks. bp Adam Szal, który udzielił również sakramentu bierzmowania 36 gimnazjalistom. Rodzice młodzieży bierzmowanej bardzo serdecznie powitali księdza biskupa, a Jan Omachel w imieniu Duszpasterskiej Rady Parafialnej przedstawił historię budowy kościoła i dzieje parafii w ciągu dziesięciu lat działalności. Z księży rodaków w uroczystości uczestniczyli: ks. inf. Stanisław Zygarowicz, ks. Bogusław Jurczak, ks. Bogdan Kielar, ks. Krzysztof Zygar, ks. Wacław Zygarowicz i ks. Tadeusz Piwiński. Szczegółowa informacja o tej uroczystości, której autorem jest Kazimierz Zygarowicz, ukazała się w numerze 8-9/2008 „Dębiny”.

Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym na wniosek radnych z Pustyn rozpoczął budowę chodnika łączącego ul. Graniczną z kościołem. Ułatwiło to dojście do kościoła na nabożeństwa, a dzieciom do szkoły w Zalesiu.

Po dwuletnich przygotowaniach wykonano piękne i wygodne ławki do kościoła. Koszt tego przedsięwzięcia wyniósł 70 tys. zł i został sfinansowany ze składek parafian po 100 zł od rodziny. Ten koszt byłby znacznie wyższy, gdyby nie kupiono desek dębowych w roku 2007 w kwocie do 700 zł za m3, bo w roku 2009 ich cena wzrosła do 2 400 zł za m3. Wszystkie ławki wykonano w stolarni Piotra Zygarowicza pod nadzorem Władysława Jurczaka, który w przeszłości był nauczycielem zawodu stolarskiego w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Miejscu Piastowym. Dotychczasowe ławki z kościoła przekazano do Ośrodka Caritas w Rajskim.

W tym roku sfinalizowano także zakup działki 0,5 ha na cmentarz za kwotę 24 tys. zł. wraz z badaniami geologicznymi. Na ten zakup rodziny składały się po 50 zł.

25 sierpnia zmarł Maciej Bardowski, prowadzący chór parafialny. Jego funkcję przejął obecny organista Wojciech Gibała.

Rok 2010 rozpoczął się dla Polski tragicznie. W dniu 10 kwietnia rozbił się prezydencki samolot pod Smoleńskiem. W katastrofie zginęli wszyscy pasażerowie wraz z prezydentem Lechem Kaczyńskim i jego żoną Marią. W samolocie znajdowali się marszałkowie sejmu i senatu, dowódcy wojskowi, kapelan Wojska Polskiego oraz wielu czołowych parlamentarzystów. W sumie zginęło 96 osób. W kraju ogłoszono tydzień żałoby. Naród polski zjednoczył się w żalu i modlitwie.

Parafia pustyńska 29 czerwca obchodziła bardzo uroczyście Brylantowy Jubileusz 60-lecia kapłaństwa ks. inf. Stanisława Zygarowicza. Poza liczną rzeszą kapłanów, członków rodzin i parafian uroczystość zaszczycił swą obecnością Metropolita Przemyski ks. abp Józef Michalik. Podczas uroczystości jubilat otrzymał wiele ciepłych życzeń i bukietów kwiatów, ale najbardziej utkwiły wszystkim w pamięci słowa księdza arcybiskupa, który, zwracając się do księdza jubilata, powiedział: „Należy dziękować Bogu, że brać kapłańska ma w swych szeregach takiego kapłana, człowieka o ogromnej wiedzy, a przy tym bardzo skromnego, najlepszego znawcę łaciny w naszej diecezji, wychowawcę wielu pokoleń kapłanów, a przy tym niedościgniony wzór kapłaństwa”. Na tej uroczystości ksiądz arcybiskup udzielił 42 gimnazjalistom sakramentu bierzmowania.

W tym roku nasz parafianin, seminarzysta Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, Wojciech Pelczar otrzymał święcenia diakońskie.

Rada Duszpasterska postanowiła zmienić ogrzewanie kościoła z elektrycznego, które się nie sprawdzało, na gazowe z nadmuchem. Koszt tej inwestycji wyniósł ok. 40 tys. zł.

Jesienią odbyły się wybory samorządowe. Wójtem gminy został nasz parafianin Jan Omachel.

Na początku 2011 r. przeprowadzono w naszej parafii kolejne wybory do Duszpasterskiej Rady Parafialnej. Skład nie uległ dużym zmianom. Odeszli starsi członkowie, a na ich miejsce wybrano nowych, chętnych do pracy.

1 maja uroczyście obchodzono w naszej parafii beatyfikację Jana Pawła II. Sprawdziło się hasło wznoszone po śmierci papieża na placu św. Piotra – „Subbito Santo”.

20 maja ks. bp Adam Szal przeprowadził wizytację parafii i udzielił 22 gimnazjalistom sakramentu bierzmowania.

Kapłani z Krościenka Wyżnego: prał. Jan Marszałek i kan. Aleksander Glazar obchodzili złoty jubileusz swego kapłaństwa. Po uroczystościach w Krościenku Wyżnym zostali zaproszeni do Pustyn. W uroczystej mszy św. uczestniczyli księża z dekanatu Miejsce Piastowe i archiprezbiter ks. Kazimierz Kaczor z Haczowa.

30 października nastąpiło poświęcenie cmentarza parafialnego. Plac cmentarny został ukończony, ogrodzony i obsadzony ozdobnymi iglakami. Krzyż cmentarny wykonała firma „Pelmet”. Grabarzem został Kazimierz Patla, właściciel Zakładu Pogrzebowego w Krościenku Wyżnym.

14 grudnia 2011 r. po krótkiej chorobie, w wieku 86 lat zmarł w przemyskim szpitalu ks. inf. Stanisław Zygarowicz. Pogrzeb, któremu przewodniczył Metropolita Przemyski ks. abp Józef Michalik odbył się w Katedrze Przemyskiej 17 grudnia z udziałem licznej rzeszy kapłanów z diecezji przemyskiej i rzeszowskiej oraz wiernych z całego regionu.

Ksiądz infułat spoczął na cmentarzu w Przemyślu w grobowcu Kurii Metropolitalnej.
Ks. inf. Stanisław Zygarowicz urodził się w Pustynach w czerwcu 1925 r. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Krościenku Wyżnym, a do średniej w Krośnie. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu przez dwa lata pracował jako katecheta na parafiach w Rzeszowie i Słocinie, a później został skierowany przez Kurię Biskupią w Przemyślu na studia w Katolickim Uniwersytecie w Lublinie. Doktoryzował się z teologii moralnej.
Po skończeniu studiów do końca swych dni był związany z Przemyślem, pracując jako profesor teologii moralnej. Najpierw pełnił funkcję ojca duchownego, później rektora, a następnie wikariusza generalnego w Kurii Metropolitalnej.

19 czerwca nasz parafianin Wojciech Pelczar z rąk bp. Krzysztofa Nitkiewicza w Bazylice Katedralnej w Sandomierzu otrzymał święcenia kapłańskie. Mszę Prymicyjną neoprezbiter odprawił w Pustynach tydzień później. Należy wspomnieć, że jego brat Krzysztof studiował w tym czasie w Seminarium Duchownym w USA.

W następnym roku po poświęceniu cmentarza Urząd Gminy w Krościenku Wyżnym przystąpił do budowy drogi łączącej ul. Sportową z cmentarzem. Pierwszą zmarłą, którą pogrzebano na cmentarzu pustyńskim, była Monika Boczar, synowa kościelnego Adama Boczara.

17 czerwca 2012 r. zmarła Wanda Tomkowicz, ofiarodawczyni placu pod kościół i plebanię. Uroczysty pogrzeb z udziałem kapłanów odbył się 20 czerwca. Mszę św. pogrzebową odprawił ks. prob. Stanisław Misiak, a kazanie wygłosił ks. prał. Jan Szpunar. Kaznodzieja niezwykle ciepło przedstawił sylwetkę zmarłej i podziękował jej za dar dla pustyńskiej parafii. Zmarła została pochowana na cmentarzu krościeńskim, bo tam był grób jej męża Władysława.

W dniach 25 i 26 sierpnia odbyły się uroczystości nawiedzenia parafii przez Krzyż Papieski i relikwie św. Jana Pawła II. W czasie tej uroczystości Ks. bp Adam Szal udzielił sakramentu bierzmowania 16 gimnazjalistom.

Pod koniec grudnia zmarł w Przemyślu emerytowany ks. abp Ignacy Tokarczuk, człowiek niezmiernie zasłużony dla Kościoła na ziemi przemyskiej, bojownik o prawa katolików w naszym kraju. Władze komunistyczne robiły wszystko, aby uprzykrzyć mu życie. Pod koniec życia w wolnej Polsce został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego orderem „Polonia Restituta”.

W roku 2012 po wielu przygotowaniach doszło do podpisania słynnego porozumienia pomiędzy Episkopatem Polski a Moskiewską Cerkwią Prawosławną. Ze strony Polski dokument podpisał przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a ze strony rosyjskiej patriarcha Cyryl. Strona polska zaznajomiła wiernych z treścią porozumienia, natomiast cerkiew przemilczała tę sprawę.

2 czerwca 2012 r. nasz rodak Krzysztof Pelczar, brat rok wcześniej wyświęconego Wojciecha, przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Jamesa Terry’ego Steiba S.V.D. z diecezji Memphis, Tennessee w USA. 24 czerwca neoprezbiter Krzysztof odprawił mszę prymicyjną w naszej parafii z udziałem licznej rzeszy duchownych i parafian.

Biskupi polscy na Synodzie Biskupów ogłosili Rok Wiary, który trwał od października 2012 r. do listopada 2013 r.

W parafii Krościenko Wyżne ks. prał. Jan Szpunar odszedł na emeryturę, a na jego miejsce został powołany ks. Wiesław Kałamarz.

2 stycznia 2013 r. odbył się w katedrze przemyskiej pogrzeb abp. Ignacego Tokarczuka. W uroczystościach pogrzebowych wzięła udział liczna grupa kapłanów, władz świeckich i ugrupowań politycznych. Mszę pogrzebową celebrował kard. Stanisław Dziwisz z Krakowa. Z naszej parafii uczestniczył ksiądz proboszcz i Akcja Katolicka.
W lutym zmarł prymas Polski Józef Glemp. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Warszawie z udziałem najwyższych władz Kościoła i władz świeckich.

10 lutego ku zaskoczeniu wszystkich papież Benedykt XVI ogłosił, że 28 lutego abdykuje ze względu na wiek i stan zdrowia. 13 marca w trzecim dniu konklawe został wybrany na papieża kard. Jorge Maria Bergoglio z Buenos Aires, który jako pierwszy w dziejach papiestwa przybrał imię Franciszek.

20 maja ogłoszono w kościołach archidiecezji przemyskiej, że nowym biskupem pomocniczym zostaje ks. Stanisław Jamrozek.

W parafii pustyńskiej 8 czerwca odbył się odpust parafialny połączony z 15-leciem parafii. Mszę św. celebrował ks. Bogdan Kielar, a homilię wygłosił ks. prał. Jan Szpunar.

30 września biuro watykańskie ogłosiło, że 27 kwietnia 2014 r. odbędzie się kanonizacja Jana Pawła II.

13 października we wszystkich polskich parafiach obchodzono Dzień Papieski połączony z koncertami i zbiórką funduszy na stypendia dla dzieci zdolnych z rodzin o niskich dochodach.

24 listopada zakończono w Kościele w Polsce Rok Wiary zapoczątkowany w październiku 2012 r.

Wczesną wiosną 2014 r. rozebrano dom Wandy Tomkowicz, która w 1994 r. wraz z działką przekazała go parafii Pustyny. Po jej śmierci Rada Parafialna podjęła uchwałę o rozebraniu budynku i uporządkowaniu placu.

27 kwietnia zgodnie z wcześniejszym komunikatem Biura Watykańskiego odbyły się w Rzymie uroczystości kanonizacyjne Jana XXIII i Jana Pawła II. Było to bardzo ważne wydarzenie w dziejach Kościoła. W kościołach polskich odbyły się w tym czasie nabożeństwa dziękczynne.

8 maja odbyły się w Krościenku Wyżnym uroczystości poświęcenia popiersia św. Jana Pawła II z udziałem cudownie uzdrowionej Kostarykanki. Do Krościenka przyjechała z ks. Franciszkiem Filarem, pracującym na misjach w Kostaryce.

17 maja papież Franciszek dokonał wyboru prymasa Polski, którym został sekretarz Konferencji Episkopatu Polski ks. abp Wojciech Polak.

W tym samym dniu w Przemyślu odbyły się uroczystości złotego jubileuszu kapłaństwa abp. Józefa Michalika z udziałem nuncjusza papieskiego w Polsce kard. Celestinusa Migliore.

30 sierpnia w naszym kościele odbyły się uroczystości 50-lecia ślubów zakonnych rodaczki Stefanii Fejkiel.

W roku 2015 pożegnaliśmy dwóch kapłanów związanych z naszą parafią. 9 marca w wieku 59 lat zmarł pierwszy proboszcz w Pustynach ks. Stanisław Misiak. W uroczystościach pogrzebowych brała udział nasza delegacja. Spoczął na cmentarzu w Stalowej Woli.

26 lipca po ciężkiej chorobie zmarł w szpitalu w Krośnie ks. prał. Jan Szpunar, emerytowany proboszcz z Krościenka Wyżnego. Parafia pustyńska zawdzięcza mu wiele, bo on był głównym inicjatorem budowy kościoła w Pustynach a później przez cały okres czteroletni wspomagał Komitet Budowy Kościoła.

Uroczysty pogrzeb tego zasłużonego kapłana odbył się pod przewodnictwem Metropolity Przemyskiego abp. Józefa Michalika 28 lipca w kościele parafialnym w Krościenku Wyżnym.

13 lipca parafia Targowiska z naszego dekanatu obchodziła uroczyście 650-lecie istnienia.

15 sierpnia odbyły się w Krościenku Wyżnym dożynki diecezjalne, w których wzięły udział delegacje z wieńcami z całej diecezji. Uroczystościom przewodniczył abp Józef Michalik.

29 listopada w pierwszą niedzielę adwentu papież Franciszek w katedrze Bungi w Republice Środkowoafrykańskiej zainaugurował Rok Miłosierdzia w Kościele katolickim. W Polsce z tej okazji we wszystkich 44 katedrach zapalono świece przywiezione przez biskupów z konferencji na Jasnej Górze.

W naszej parafii w 2015 r. zakupiono za kwotę 30 tys. zł nowe organy, ponieważ dotychczasowe przywiezione z Holandii całkowicie się wyeksploatowały. Zaczęto również gromadzić fundusze na zakup witraży na chór.

W 2015 r. I komunii św. nie było ze względu na przesunięcie obowiązku szkolnego do 6 roku życia. Władze kościelne biorąc pod uwagę rozwój umysłowy dziecka postanowiły przenieść I komunię po klasie III.

12 lutego 2016 r. papież Franciszek spotkał się na lotnisku w Hawanie z patriarchą Moskwy Cyrylem. Było to bezpośrednie spotkanie po 400 latach braku kontaktów pomiędzy Kościołem katolickim a prawosławnym.

W związku z przejściem Metropolity Przemyskiego abp. Józefa Michalika w stan spoczynku, papież Franciszek mianował abp. Adama Szala jego następcą. Ingres nowego metropolity do katedry przemyskiej odbył się 19 maja.

Od 27 do 30 lipca odbywały się w Krakowie Światowe Dni Młodzieży z udziałem papieża Franciszka. Polska zdała egzamin, bo obchody były wspaniale przygotowane pod każdym względem. Papież i uczestnicy z całego świata byli zachwyceni Polską.

4 września z okazji Roku Miłosierdzia papież beatyfikował Matkę Teresę z Kalkuty.

28 września ks. bp Stanisław Jamrozek przeprowadził wizytację parafii Pustyny i udzielił sakramentu bierzmowania 40 gimnazjalistom.

Od 2 do 7 października odbywały się misje parafialne przeprowadzone przez proboszcza z Przysietnicy koło Brzozowa. Parafianie licznie i z pełnym zaangażowaniem w nich uczestniczyli.

19 listopada w Łagiewnikach odbyły się uroczystości związane z zakończeniem Roku Miłosierdzia z udziałem kard. Stanisława Dziwisza i prezydenta RP Andrzeja Dudy.

W parafii Pustyny zamontowano witraże na chórze za kwotę 75 tys. zł. Sponsorzy indywidualni złożyli kwotę 29 tys. zł. Ksiądz proboszcz wpłacił 10 tys. zł, Zdzisław Pelczar – 10 tys. zł i Adam Boczar – 9 tys. zł. Pozostałe 46 tys. zł wpłacili parafianie.

6 lutego 2017 r. po ciężkiej chorobie zmarł w wieku 46 lat w domu rodzinnym w Pustynach ks. Krzysztof Zygar. W czasie 20-letniej posługi kapłańskiej służył w wielu parafiach, w których był bardzo lubiany. Był kapłanem niezwykle zdolnym, a przy tym skromnym, uczciwym i miłym w obejściu z bliźnimi. Na pogrzebie, 8 lutego zgromadziły się tłumy z parafii, w których pracował i z parafii pustyńskiej. Mszę św. pogrzebową odprawił Metropolita Przemyski ks. abp Adam Szal w koncelebrze z kolegami z rocznika zmarłego. Ks. Krzysztof Zygar spoczął na cmentarzu w Krościenku Wyżnym. Stan kapłański stracił wiele, bo śp. ks. Krzysztof był wzorowym kapłanem i wspaniałym człowiekiem. W rocznicę śmierci koledzy z rocznika odprawili mszę św. za duszę Krzysztofa, a kilka dni później przyjechali parafianie z Manasterza, aby jeszcze raz pożegnać swego wspaniałego proboszcza.

 

Duszpasterska Rada Parafialna

Duszpasterska Rada Parafialna powstała w trzecim roku istnienia parafii. Każda pięcioletnia kadencja Rady kończyła się podsumowaniem pracy. Z urzędu przewodniczącym Rady jest ksiądz proboszcz. Członkowie Rady są podzieleni na trzy komisje, na czele których stoją przewodniczący: komisja do spraw finansowo-gospodarczych, komisja do spraw liturgicznych, komisja do spraw charytatywnych.

Pierwsza Rada Parafialna liczyła 28 członków, przeważnie byłych członków Komitetu Budowy Kościoła. Ostatnia Rada, wybrana w 2016 r., liczy 20 członków.

Komisja do spraw finansowo-gospodarczych przejęła zadania Komitetu Budowy Kościoła i dzięki jej pracy zrealizowano wiele zadań koniecznych do prawidłowego funkcjonowania parafii. Dzięki jej zabiegom wykupiono parcelę i urządzono cmentarz, zainstalowano w kościele ogrzewanie gazowe, wykonano elewację kościoła, malowanie dachu, malowanie wnętrza kościoła, zakupiono nowe organy oraz zamontowano ostatnie brakujące witraże na chórze. Na realizację zadań Rada dysponuje funduszami z tacy z każdej trzeciej niedzieli miesiąca, z rozprowadzanych opłatków przed świętami Bożego Narodzenia oraz z ofiar do kopert na zapowiedziany cel. Parafia jest podzielona na dziewięć rejonów (6 rejonów z Pustyn i 3 z Zalesia). Ofiary na tacę zbierają stali członkowie Rady i przekazują ją do skarbnika, który prowadzi dokumentację finansową parafii. Pod koniec każdego roku Komisja Rewizyjna przeprowadza kontrolę finansową i sporządza sprawozdanie, które przekazuje Radzie. Na zakończenie roku ksiądz proboszcz ogłasza je parafianom.

Inwestycje uzgodnione w Radzie Parafialnej realizuje zespół składający się z fachowców.

Komisja do spraw charytatywnych zajmuje się pomocą dla potrzebujących. Najczęściej jest to zbiórka żywności przed świętami lub zbiórka do puszek na określony cel.

Rada Parafialna mogła pozwolić sobie na realizację tak wielu zadań dzięki hojności parafian, sponsorów oraz dobrej współpracy z księdzem proboszczem. Należy nadmienić, że ksiądz proboszcz po każdej kolędzie przekazuje na rzecz parafii 5 tys. zł.

 

Akcja Katolicka

Akcja Katolicka jest stowarzyszaniem katolików powołanym do istnienia przez papieża Piusa XI w 1928 r. Właściwy kształt organizacyjny tego stowarzyszenia zawierają dwa dokumenty: „Encyklika Ubi arcano” z 23 grudnia 1922 r. i list „Oue nobis” z 13 listopada 1928 r. Duże zasługi w rozwoju Akcji Katolickiej w Polsce mieli kardynałowie: August Hlond, Aleksander Kokowski i Adam Sapieha. W okresie PRL-u Akcja Katolicka przerwała swoją działalność, ze względu na wrogi stosunek do tego zrzeszenia władz komunistycznych i ponownie rozpoczęła działalność po roku 1990. Niepoślednią rolę odegrał tu papież Jan Paweł II.

W naszej parafii Parafialny Oddział Akcji Katolickiej rozpoczął działalność w 2002 r. Został powołany 11 maja dekretem Metropolity Przemyskiego abp. Józefa Michalika. Pierwszym prezesem Oddziału został Stanisław Tomkowicz. Parafialny Oddział Akcji Katolickiej w Pustynach wypełnia obowiązek statutowy Akcji Katolickiej. Jej działalnością kieruje zarząd z prezesem na czele.

Członkowie POAK spotykają się na zebraniach formacyjnych co drugi poniedziałek miesiąca. Każde spotkanie rozpoczyna się modlitwą członka Akcji i kwadransem ewangelicznym. Rozważania Pisma Świętego odbywają się pod kierunkiem księdza asystenta Tadeusza Osińskiego. Kolejnym ważnym punktem spotkania są rozważania katechez z materiałów formacyjnych przeznaczonych na dany rok liturgiczny.

POAK w ciągu swej działalności podejmowała różnego rodzaju działania. Przede wszystkim była to modlitwa i duchowe wsparcie drugiego człowieka oraz przedświąteczne akcje zbiórki żywności w sklepie „Centrum” w Pustynach, a następnie przekazywanie darów osobom potrzebującym. Przez cały okres działalności odmawiano modlitwę różańcową w pierwszy czwartek miesiąca, adorowano Najświętszy Sakrament w pierwszy piątek i prowadzono rozważania różańcowe w pierwszą sobotę.

Każdego roku w okresie Wielkiego Postu POAK włącza się do prowadzenia Drogi Krzyżowej w kościele i w Wielki Piątek w plenerze. W czwartą niedzielę miesiąca członkowie biorą udział w czytaniach liturgicznych, śpiewie psalmów, w modlitwie wiernych i składaniu darów ofiarnych podczas uroczystości. Ponadto biorą udział w spotkaniach formacyjnych: dniach skupienia, w pielgrzymkach do Strachociny i Przemyśla oraz w rekolekcjach dla prezesów. Członkowie Oddziału są czytelnikami prasy katolickiej, starają się rozwijać życie duchowe w parafii, pogłębiają swoją wiarę, są wrażliwi na potrzeby innych, dają żywe świadectwo w życiu rodzinnym, w pracy i środowisku zamieszkania.

Aktualnym prezesem POAK w parafii Pustyny jest Mariola Frydrych.

 

Róże Różańcowe

Rodowód modlitwy różańcowej sięga korzeniami średniowiecza, gdyż w tym okresie została rozpowszechniona przez dominikanów i franciszkanów najpierw w krajach zachodniej Europy, a później w całej Europie. Wersję modlitewną składającą się z 3 części i 15 tajemnic zatwierdził w 1569 r. specjalnym dokumentem „Coosueverunt Romami Pontifices” papież Pius V. Pod koniec XIX w. papież Leon XIII zatwierdził nabożeństwo różańcowe, a w 2002 r. papież Jan Paweł II wprowadził do różańca kolejną część – część światła. Rozważa się w niej wydarzenia z publicznej działalności Chrystusa.

Ważną rolę w propagowaniu modlitwy różańcowej i tworzeniu kół żywego różańca spełniła Maria Paulina Jarricot, mieszkająca we Francji. Od roku 1826 zaczęła organizować piętnastki różańcowe, czyli pierwsze grupy Żywego Różańca. Ta forma modlitwy przyjęła się wkrótce w Polsce.

W pierwszych miesiącach w naszej parafii modlitewną posługę codziennej modlitwy różańcowej podjęli siostry i bracia w tworzonych Różach Różańcowych. Aktualnie w naszej parafii działa 12 Róż Różańcowych: 9 żeńskich i 3 męskie. Aby utrzymać ciągłość tej modlitwy, są wprowadzone kalendarzyki wymiany tajemnic.

W każdą pierwszą niedzielę miesiąca ksiądz proboszcz podaje intencję modlitewną na cały miesiąc. Po mszy św. porannej następuje wymiana tajemnic dla róż męskich. Po sumie przed zmianą tajemnic dla róż żeńskich odmawia się dziesiątek różańca św. Przez cały rok wyznaczone przed sumą Róże Różańcowe prowadzą wraz z rozważaniami cząstkę różańca św. Każda Róża Różańcowa uczestniczy we mszy św. w intencji „O zdrowie i Boże błogosławieństwo dla sióstr lub braci z Róży oraz ich rodzin, a szczególnie o zdrowie za chore siostry i braci, a zmarłym niech Bóg okaże swoje miłosierdzie”. Siostry i bracia z Róż Różańcowych uczestniczą każdego roku w Archidiecezjalnej Pielgrzymce Róż Różańcowych. Wielkim potencjałem Róż są ich patronowie.

Róże kobiet: MB Dobrej Rady, MB Wspomożenia Wiernych, MB Częstochowskiej, Niepokalanego Serca NMP, MB Nieustającej Pomocy, MB Szkaplerznej, MB Wniebowzięcia, MB Królowej Wszystkich Świętych, MB Pocieszenia.

Róże męskie: św. Jana Chrzciciela, św. Stanisława, św. Andrzeja Boboli.

 

Chór parafialny

Założycielem i pierwszym dyrygentem chóru parafialnego w Pustynach był ks. Stanisław Misiak, pierwszy proboszcz. Była to jedna z pierwszych decyzji nowego proboszcza w parafii. Początkowo był to chór dwugłosowy żeński składający się z ponad 30 osób. Pierwszy raz nowy chór wystąpił na uroczystości Niepokalanego Poczęcia w 1998 r., a wkrótce po tym w Parafii pw. Ducha Świętego w Krośnie i w kościele parafialnym w Nisku. Od roku 2000 przez 10 lat dyrygentem chóru był Maciej Bardowski, organista z Iwonicza-Zdroju, a po jego śmierci Wojciech Gibała, organista z Pustyn.

Aktualnie jest chórem trzygłosowym, ponieważ doszło kilku mężczyzn, ale niestety ze względu na wiek odchodzą kobiety. Chór zmniejszył się, ponieważ brakuje chętnych dziewczyn i kobiet. Tradycyjnie chór wzbogaca co roku nabożeństwa świąt Bożego Narodzenia, Świąt Wielkanocnych, odpustów parafialnych, a czasami ślubów i pogrzebów. Poza Pustynami chór występował w kościele parafialnym w Krościenku Wyżnym, w kościele parafialnym w Haczowie, w Miejscu Piastowym u księży michalitów, w kościele parafialnym w Iwoniczu Zdroju oraz w kościele parafialnym w Średniej Wsi w Bieszczadach.

 

Schola parafialna

Schola w parafii Pustyny działa od roku 1998. Uczęszczają do niej dziewczyny ze szkoły podstawowej i gimnazjum. Na próbach organizowanych raz w tygodniu dzieci rozwijają swoje uzdolnienia wokalne i muzyczne oraz pogłębiają świadomość liturgiczną. Dowiadują się, jak wielkim wyróżnieniem jest obcowanie z Panem Bogiem i dawanie innym świadectwa swojej wiary. Swoim udziałem w mszach św. schola stara się wzbogacać Eucharystię modlitwą i śpiewem.

Od 2000 r. scholą opiekuje się Agata Wilusz, nauczycielka wychowania przedszkolnego. Dzięki niej kilkanaście dziewcząt ze scholi swoim śpiewem aktywnie animuje Eucharystię, nabożeństwa Drogi Krzyżowej, Różaniec, rekolekcje święte, sumę odpustową, rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, Triduum Sacrum oraz adoracje Najświętszego Sakramentu. Akompaniuje organista.

 

Stowarzyszenie Ruchu Apostolstwa Młodzieży

Stowarzyszenie Ruchu Apostolstwa Młodzieży przy parafii w Pustynach działa od roku 2012. Wraz z chęcią pogłębienia wiary u młodzieży intensywnie dokłada wielu starań, by młodzi mogli odważnie dawać swoje świadectwo o Chrystusie, uczęszczając na cotygodniowe spotkania formacyjne. Członkowie stowarzyszenia postanowili w 2017 r. rozpocząć XXXIII Studium Animatora RAM-u, by szerzej poznać Boga, stać się bardziej dojrzałymi i doskonałymi osobami w świetle Jezusa, przyrzekając przy tym jak najlepiej pomagać księdzu proboszczowi w życiu Kościoła. Wierzą, że razem uda się im zrobić wiele dobrego dla innych. RAM zmierza do przygotowania uczestników stowarzyszenia do świadomego i dojrzałego życia prowadzonego wiarą. Stara się doprowadzić młodzież do dojrzałości chrześcijańskiej i patriotycznej. Przygotowuje ją również do religijnego życia w różnych grupach społecznych, by mogła przepajać otaczający ją świat duchem Ewangelii. Zasadniczym celem tej formacji jest zachęcanie młodych do pogłębienia osobistego życia wewnętrznego i osobistej więzi z Bogiem.

 

Domowy Kościół w parafii Pustyny

Krąg Ruchu Światło-Życie Domowy Kościół powstał w naszej parafii przed 25 laty, kiedy Pustyny należały do parafii Krościenko Wyżne. Aktualnie działają w nim cztery rodziny. Moderatorem jest ks. prob. Tadeusz Osiński. Podstawową formą działania są comiesięczne spotkania rodzin. Sprzyja to kształtowaniu siebie według charyzmatu założyciela ks. Franciszka Blachnickiego. Członkowie uczestniczą w dniach wspólnoty, rekolekcjach i pielgrzymkach z całymi rodzinami. W pustyńskiej parafii organizowane są także spotkania dla całego regionu krośnieńskiego. Animują także różnego rodzaju nabożeństwa, takie jak: Drogi Krzyżowe, Różaniec czy duchową adopcję dziecka poczętego. W przyszłym roku (2019) tutejszy Krąg planuje zorganizowanie rekolekcji dla całej parafii. Można mieć nadzieję, że te rekolekcje przyczynią się do wzrostu duchowego parafii i spowodują rozwój różnych wspólnot parafialnych. Niezwykle pozytywną rolę odgrywa tu ksiądz proboszcz, który bywa na wszystkich spotkaniach parafialnego Kręgu. Trwanie we wspólnocie Domowego Kościoła dodaje sił i odwagi do wyznania, że Jezus jest naszym Panem. Przybliża rodziny do Boga oraz pomaga wychować rodziny w duchu chrześcijańskim. Przynależność do Kręgu ma tę zaletę, że uwrażliwia rodziny na potrzeby drugiego człowieka i uczy miłosiernej postawy wobec bliźnich.

 

Służba Liturgiczna

Służba liturgiczna działa od początku powstania parafii. Aktualnie liczy 32 ministrantów, w tym 10 lektorów, 1 kantora oraz 10 kandydatów. Opiekunem służby liturgicznej jest ksiądz proboszcz. Bardzo ważną posługę podejmują lektorzy, którzy animują, jako pomocnicy księdza, przygotowanie młodszych ministrantów i kandydatów do posługiwania przy ołtarzu. Prowadzą nieustanną formację liturgiczną podczas zbiórek ministrantów. Każdy lektor i ministrant podejmuje dyżur w służbie ołtarza w jednym dniu tygodnia oraz w każdą niedzielę, święta i uroczystości. Podczas każdej mszy św. w niedzielę i inne święta podejmują posługę lektora i komentatora. W Wielkim Tygodniu służba liturgiczna adoruje Pana Jezusa w ciemnicy i Grobie Pańskim podczas Triduum Sacrum. Po świętach Bożego Narodzenia ministranci wraz z księdzem proboszczem biorą udział w wizytach duszpasterskich w domach parafian i wspólnie się z nimi modlą. Członkowie służby liturgicznej aktywnie uczestniczą we wszystkich nabożeństwach w parafii przez cały rok liturgiczny.